W swej tysiącletniej historii Wrocław wielokrotnie był nawiedzany przez klęski pożarów, podczas których pastwą padały całe połacie miasta. Przyczyny były trzy: siły przyrody (pioruny), działania wojenne, oraz zaprószenia ognia. Przedstawiony rejestr obejmuje jedynie największe pożary odnotowane w miejskich kronikach.
| Rok | dzień, miesiąć | Zdarzenie |
| 1200 | Pastwą pożaru padły zabudowania oraz cenne dokumenty – źródła dotyczące najdawniejszej historii miasta. | |
| 1241 | W obliczu najazdu Tatarów ludność przed schornieniem się na Ostrowie Tumskim sama spaliła swe domostwa na obszarze lewobrzeżnego miasta, spaliły się także kościoły św. Wojciecha oraz św. Marii Magdaleny | |
| 1276 | Pożar lewobrzeżnej części miasta | |
| 1344 | Pożar lewobrzeżnej części miasta | |
| 1349 | Pożar lewobrzeżnej części miasta | |
| 1362 | Pożar lewobrzeżnej części miasta | |
| 1379 | Przyczyną pożaru była nieostrożność przy suszenium stoduł | |
| 1540 | 19 VI | Pożar katedry, ogień zniszczył dach nawy środkowej, sklepienie zachodniego przedsionka oraz hełm wieży północno-zachodniej. |
| 1548 | Spłonęła zabudowa w obrębie ul. Ruskiej i Św. Mikołaja, przyczyną była bezmyślnie rzucona pochodnia | |
| 1628 | Z dymem poszło 175 domów na Nowym Targu i w jego okolicy | |
| 1633 | Pożar katedry, gdy Ostrów Tumski był okupowany przez sprzymierzone siły szwedzko-brandenburskie, na skutek bombardowania artyleryjskiego oblężniczych wojsk austriackich spłonęły dachy nawy południowej i zakrystii oraz hełm wieży południowo-zachodniej, a od żaru stopiły się dwa dzwony. Ucierpiał także kościółek św. Idziego, który utracił dach i sklepienia. | |
| 1730 | 28 lub 30 I | Od pioruna zapalił się koścół Najświętszej Marii Panny na Piasku. Spłonął dach świątyni i barokowy hełm wieży, stopiły się dzwony. |
| 1749 | 21 VI | Potężna eksplozja wieży prochowej przy ul. Wałowej (dziś P. Włodkowica). Zniszczonych zostało wiele domów mieszkalnych, w gruzach legł nowo wzniesiony kościół Dworski (dzis. ewangelicki pw. Opatrzności Bożej) przy obecnej ul. Kazimierza Wielkiego. W kościele św. Doroty i św. Stanisława runęła część dachu oraz popękały sklepienia i mury. Duże szkody zanotowano też w kościele Bożego Ciała. |
| 1757 | 16 XII | W okresie wojny siedmioletniej na skutek ostrzału alteryjskiego wyleciał w powietrze magazyn z 300 beczkami prochu strzelniczego obok Bastionu Sakwowego (dzis. Wzgórze Partyzantów). Wybuch był tak potężny, że kościół Sw. Doroty i Sw. Stanisława utracił okna i drzwi a mury zostały uszkodzone. |
| 1759 | 9 VI | Wielki pożar na Ostrowie Tumskim. Poważnych szkód doznała Katedra oraz kościół św. Idziego. |
| 1791 | 25 V | Pożar na Wyspie Piaskowej, spłonęły liczne budowle, a kościół NMP utracił dachy naw i wież. Ogień przedostał się także na Ostrów Tumski, ale szczęśliwie nie dotarł do katedry. |
| 1865, 1871 | Pożar Teatru Miejskiego (obecnie w budynku mieści się Opera) | |
| 1945 | 10 II – 6 V | W tym okresie we Wrocławiu panował największy pożar. Duże połacie szczególnie południowych i zachodnich rejonów Wrocławia, a także obszar dzis. pl. Grunwaldzkiego padły wówczas ofiarą tzw. Brandkommandos – specjalnych oddziałów hitlerowskich, które podpalały całe ulice i kwartały domów. |
| 1945 | 1 – 2 IV | Wojska alianckie zbombardowany Wrocław bombami burzącymi i zapalającymi. (Album płącącego Wrocławia.) |
| 1975 | 20 IX | Od uderzenia pioruna ofiarą ognia padła wieża. |
| 1976 | 9 VI | Podczas prac remontowych robotnicy zapruszyli ogień. Pożar prawie doszczętnie zniszczył budowlę, niszcząc większość zabytkowego wyposażenia. |
| 199x | Pożar Teatru Polskiego – scena główna |